Het woord ‘ouderbetrokkenheid’ mag van mij in de ban. ‘Ouderparticipatie’ mag ook van tafel. Ik zal u uitleggen waarom. In het verslag van een oudergesprek las ik: ‘Peter wil meer betrokken zijn bij de ontwikkeling van Valerie.’ Voordat ik het verslag tekende voor akkoord heb ik het woord ‘zijn’ demonstratief doorgestreept en vervangen door ‘worden’. Dat ik als ouder betrokken ben bij het welzijn van mijn dochter, staat buiten kijf. Ik wil daarom niet meer betrokken ‘zijn’, maar meer betrokken ‘worden’. Ik wil graag weten wat er gebeurt op school. Hoe ver is Valerie met schrijven? Als zij mij enthousiast haar tekst laat zien, dan wil ik weten wat ze momenteel oefent in de klas. Moet ik alleen maar trots reageren omdat ze al zo mooi kan schrijven? Of mag ik haar ook verbeteren en zeggen dat ‘hij vindt’ met ‘dt’ is?
Als softwareontwikkelaar in de kinderopvang en basisonderwijs praat ik mee op het platform BOKS (www.boksvoorkinderen.nl). Hier overleggen ouders, buitenschoolse kinderopvang en basisscholen met elkaar over hoe je samen de ontwikkeling van het kind optimaal kunt begeleiden. Partijen zoals BOinK, Ouders & Onderwijs, Stichting voor werkende ouders, diverse kinderopvangorganisaties, maar ook wij als Quebble, gaan regelmatig om de tafel zitten om te kijken hoe je samen kunt zorgen dat de werelden thuis, school en bso één worden. We hebben het woord ‘ouderparticipatie’ afgeschaft en noemen dit ‘een prettige samenwerking’ in het belang van het kind.
Recent kwam een mooi voorbeeld op tafel. Een ouder besloot om de pedagogisch medewerker mee te nemen naar het tienminutengesprek op school. De bso-medewerker vond dat een leuk en nuttig experiment en hoewel het verbazing op school wekte, bleek het goed te werken. De tien minuten liepen uiteraard uit, want er was veel te praten. De ouder wilde weten of de ervaringen op school werden gedeeld door de bso-professional. Het gesprek was op gelijkwaardig niveau, de ouder kreeg beide meningen te horen. Een geslaagd experiment, maar tijdens het BOKS-overleg gaf de kinderopvangorganisatie nuchter aan: dit is natuurlijk ontzettend moeilijk te organiseren op grote schaal. Een bso-medewerker ziet misschien veertig kinderen in een week, je kan niet verwachten dat hij of zij elk halfjaar al die gesprekken doet. Die uren moeten dan ook worden betaald. Je kunt hiervoor slimmere (digitale) communi- catiemiddelen inzetten, maar los daarvan geeft dit perfect aan wat er nodig is. We moeten niet langer zeggen dat we ‘ouderparticipatie’ of ‘ouderbetrokkenheid’ stimu- leren. Alsof we ouders moeten overtuigen om mee te doen op school/bso. Ouders zijn al betrokken bij hun kind. Zeg liever: we gaan het samen doen. Laten we toewerken naar een continue, prettige samenwerking tussen ouders, kinderopvang en on- derwijs. Dan zijn we allemaal bij elkaar, en nog belangrijker, bij het kind betrokken.
